"Immortel" to film specyficzny, skierowany dla specyficznego widza: fanów komiksu francuskiego. Ponieważ osobiście do tejże grupy zaliczam się, film jako tako podobał mi się. W komiksie francuskim podoba mi się ten niezwykły eklektyzm, znakomite mieszanie konwencji, tradycji, nowoczesności z dawnymi mitami, apokryfami. Bardzo często udaje się stworzyć niezwykle interesujące twory na tej podstawie. To wszystko można też odnaleźć w komiksach i filmie Bilala. Nanotechnologia, bogowie egipscy, eksperymenty genetyczne i stara, dobra magia. A wszystko to w efektownym (a często wręcz czysto efekciarskim) sosie.
Pod wieloma względami "Immortel" to prawdziwy gniot. Dialogi (zwłaszcza postaci animowanych) wołają o pomstę do nieba. Bilal nie potrafił przestać myśleć komiksowo. Stąd w scenariuszu są dziury, skróty, które sprawdzają się w komiksie ale nie w filmie. A jednak film ma swoje zalety, które są właśnie zaletami komiksu, na bazie którego "Immortel" powstało. Do tego Rampling i Kretschmann na ekranie, których lubię za inne role i wyjaśnia się, dlaczego moja ocena jest tak niepoprawnie wysoka. Jednak jeśli ktoś nie czuje klimatu komiksu, nie widzę większych szans, żeby ten film polubił lub choćby tolerował.

Odrębną sprawą jest polski tytuł filmu Bilala, który jest swoistego rodzaju kuriozum. Zamiast francuskiego "immortel" pojawia się "immortal", czyli tłumaczenie. Ale nie jest to tłumaczenie na język polski - ja nie znalazłem w słowniku języka polskiego słowa "immortal" (za to słowo to istnieje w języku angielskim). Czy nie jest więc absurdem tłumaczenie z jednego języka obcego na drugi? Jaki to ma mieć sens? Gorzej jest jednak z ciągiem dalszym, który z łacińskimi "ad vitam" nie ma nic wspólnego - co można by jeszcze wybaczyć. Jednak polskie "kobieta pułapka" nie ma też nic wspólnego z filmem. Jill (w filmie najważniejsza kobieta) nie jest na pewno żadną pułapką (raczej sama zostaje schwytana w pułapkę ludzkiej śmiertelności: "ad vitam"). Ciekawy jestem, co autor miał na myśli tworząc taki absurdalny tytuł.